BİR İNSANI BAŞTAN SEVMEK MÜMKÜN MÜ ? SİNERJİYE İNANIYOR MUSUNUZ ?

   Başlığı okuyunca bende durup tekrardan bir baktım,ne yalan söyleyeyim:) Ne demek ki bir insanı baştan sevmek? Sizin de

hayatınızda sevmediğiniz ve konuşmak zorunda kaldığınız, arkadaşlarınız oluyor mu ? Ben söyleyeyim sıklıkla sinerjimin tutmadığı, insanlarla karşılaşıyorum.
     kimseyi sevmek zorunda değiliz ama -saygı- apayrı bir şey.Saygı göstermek zorundayız.Saygı konusunda evet çoğumuz hem fikiriz. Şu var ki, saygı göstermeye yer vermeyecek kadar, uzak durmaya çalışmayı neyle açıklayabilirim bilmiyorum. 
     Başak burcu oluşumu, yalnızlık ve yalnızlıkla mutlu olan,kendi kendine yetebilen bir insanla ilişkilendirdim. Çoğu rüyamda bile tek başımayım biliyor musunuz?Şikayet etmiyorum hatta mutluyum bile,övünülecek bir şey de değil ama sevmediğim

demeyeyim de, benim karakterime uymayan insanlarla aynı ortamı paylaşıp, ilgilendiği konularla ilgileniyormuş gibi yapmanın ve ortak konu bulmaya çalışmanın çokta gerekli olduğunu

düşünmüyorum . 
       Ukalalık mı diye düşünüyorum bu kavram bana çok ağır geliyor,kendimi bununla nitelendiremiyorum.Hepimizin kendine göre bir hayat görüşü yaşama biçimi var.Sevdiğimiz,sevmediğimiz onca şey var.Düşündüğümüz zaman hepimiz birbirimize benzediğimizi söylesek de,o kadar birbirimizden farklıyız ki. Ben bir insanı ilk görüşte sevip sevmeyeceğimize göre ilerleyen sürecin temellerinin atılmasını düşünenlerdenim. Yani bir insan, erkek veya kadın, biz bu kişiyi baştan seversek enerjimiz tutarsa devamı geliyor sanki.
     

 Bazı insanlar var ki,sinerjisinin tutmadığı insanlara benzer insanlarla karşılaşınca  bile, o insandan bir adım geri durmak gerek diye düşünüyor.Bu konuda sadece ben böyle düşünüyor olabilir miyim ? Gerçekten hayatta bazı şeylere tahammül edemiyor

oluşumuz, insanlarda bunu kontrol etmemize, bir nevi önlem almamıza mı neden oluyor ? bir de şu var; insanları olduğu gibi kabullenmek evet bunun farkındayım.Eminim çoğumuzda bunu yapıyordur; ama itiraf etmeliyim ki kabullenmek yerine uzak durmaya çalışıyorum.
     Bir keresinde sevemediğim akraba sınıfına sonradan dahil edilen,büyüklerinin yanında hiç durmadan konuşan,ciddi anlamda saygısız birini, aynı ortamlara girip çıktığımız için tüm

olumsuzlukları bir kenara bırakıp, konuşmayı denemiştim ama ortaya yapay,hoş olmayan bir şey çıktı.Bu hiçte tasvip edilen bir şey değil diye düşünüyorum. Bende veya belki de birçoğumuz da olan, bir insanı baştan sevme algısına daha çok inanır hale geldim.
   

  Bir insana olan sevgi duygumuzu, kaybettiğimiz zaman o insanı yeni baştan hiçbir şey olmamış gibi sevmek her zaman mümkün olmuyor galiba. Yinede ön yargılarımızı bir kenara bırakıp,elimizden geleni yapmamız gerekiyor. En azından deneyebiliriz diye düşünüyorum.Enerjimizin tuttuğu insanlarla daha çok birlikte olmamız dileğiyle.Hoşça kalın :)
                                                                               CEYDA GÜNAY